Dziś chciałbym z Tobie opowiedzieć o dość specyficznym temacie, wręcz swoistym kanibalizmie branżowym. Kredyty dla spółki z branży finansowej – jak banki podchodzą do firm z takiej branży? Zaczynamy.

Na wstępie pominę operacje pożyczkowe typu „kredytodawca: bank”- „kredytobiorca bank”. Raz, że za malutki jestem jeszcze na takie operacje, dwa, że są głównie sterowane przez KNF’u oraz z udziałem NBP. Pomijając jednak same banki, branża finansowa w Polsce to mnóstwo innych instytucji. Od większych takich jak firmy leasingowe, biura maklerskie, brokerzy walutowi czy forex’owi, na średnich i mniejszych kończąc jak kantory wymiany walut, biura doradztwa finansowego, punkty opłat/kasowe, pośrednicy kredytowi lub agenci ubezpieczeniowi. Jak widać ten rynek też jest dość spory, klienci z tego rynku to spółki i działalności gospodarcze, więc teoretycznie jest o co się bić przez banki. Wszystko fajnie, gdyby nie to, że….

O co tyle krzyku z tą branżą finansową?

Skąd taka postawa banków? Oczywiście żaden bank się nie pochwali, bo „tajemnica handlowa”, jednak obstawiam 3 argumenty:

1. Duże ryzyko bankowe – spora cześć tego typu działalności finansowej ma tzw. niski próg wejścia. To znaczy, że wymagania prawne, zawodowe i techniczne są stosunkowo niskie aby zacząć działać w branży. Przykładowo taki agent ubezpieczeniowy musi mieć wykształcenie średnie i przejść testy KNF – de facto nic więcej. Z rzeczy majątkowych potrzebuje laptopa, drukarki i samochodu aby dojechać do klienta – tyle. Są oczywiście bardziej rozwinięci agenci, nawet całe sieci agencyjne, jednak nie zmienia to faktu niskich wymagań na starcie. A niskie wymagania oznaczają, że często swojego „szczęścia” w branży mogą próbować ludzie, którzy delikatnie ujmując nie powinni się w niej znaleźć. Wobec tego banki niechętnie podejmują takie ryzyko. W kontrze może być np. osoba, która chce wytwarzać konstrukcje stalowe – musi (w teorii) zdobyć konkretne wykształcenie zawodowe, kupić tokarki, frezarki itp. Zatem próg startu jest nieco wyżej, a i majątek spółki w teorii wygląda dla banków lepiej.
2. Ciężko merytorycznie ocenić klienta z tej branży – za dobry przykład niech posłuży tu kantor. Kantor jak to kantor – handluje gotówką, wpłaca, wypłaca, zamienia. Wobec tego obroty na kontach i siłą rzeczy w dokumentach finansowych nawet najmniejszy kantor ma potężne. I tu jest problem – bankowi ciężko ocenić, wyliczyć, które z tych pieniędzy są „towarem handlowym” a które faktycznym zyskiem/przychodem/wynikiem firmy. Inny przykład: agent ubezpieczeniowy. Taki agent ma prawo przyjmować wpłaty klientów za składki ubezpieczeniowe, wpłacać sobie na konto i przelewać zbiorczo do firmy ubezpieczeniowej w imieniu klientów. Jak bank bez czasochłonnej analizy ma ocenić, które z tych pieniędzy są klientów a które są faktycznym wynikiem finansowym spółki agenta ubezpieczeniowego?
3. Przestępczość – jakby to ująć: nie ma na świecie systemu technicznego, komputerowego, społecznego czy bankowego, który nie miałby luk. A kto ma lepiej wiedzieć o „lukach bankowych”, jak nie przedstawicie branży finansowej? Niedociągnięcia systemowe, braki w analizie pewnych współczynników, wiedza jak operować wskaźnikami lub sztucznie je zawyżać/obniżać na dany moment – to jest ryzyko branży finansowej, które „odstrasza” często banki.

Tyle ode mnie. Jeśli myślisz, że masz ciężko z załatwieniem kredytu, to pomyśl, że inni mają gorzej J. A gdybyś potrzebował pomocy z kredytem dla Twojej spółki to zapraszam  TUTAJ

Pozdrawiam,

Daniel Kamiński